Field of Glory II: Medieval - Swords and Scimitars (PC) Klucz Steam
Aby zagrać w tę zawartość, wymagana jest podstawowa wersja gry Field of Glory II: Medieval.
Cesarstwo Bizantyjskie rozpoczęło XI wiek w silnej pozycji – przesunęło swoją granicę na wschód przeciwko rozdrobnionym emiratom muzułmańskim i całkowicie zniszczyło Bułgarów na Bałkanach. Wszystko to miało się zmienić w 1071 roku, kiedy to w bitwie pod Manzikertem doznali katastrofalnej klęski z rąk Turków seldżuckich. Ci koczowniczy zdobywcy niedawno przeszli na islam i szybko utworzyli sułtanat rządzący od Afganistanu po Palestynę. Po bitwie pod Manzikertem odebrali Bizantyjczykom prawie całą Anatolię.
Gdy cesarz bizantyjski Aleksios Komnenos starał się powstrzymać postępy Seldżuków, zwrócił się do Zachodu z prośbą o najemników. Prośba ta została wykorzystana przez papieża Urbana II, który prawdopodobnie dostrzegł w niej okazję do realizacji własnych celów. Na soborze w Clermont w 1095 r. wezwał do krucjaty, by ocalić wschodnie kościoły i odzyskać Ziemię Świętą z rąk muzułmanów.
Czas był szczęśliwie odpowiedni, gdyż potężne imperium seldżuckie zaczęło się rozpadać, sułtanat Rûm w Anatolii (dzisiejsza Azjatycka Turcja) odłączył się od Wielkiego Imperium Seldżuków w 1077 r., a lokalni syryjscy atabegowie byli w praktyce na wpół niezależni i zjednoczeni. Pierwsza krucjata ostatecznie zdobyła Jerozolimę w 1099 r. i ustanowiła szereg państw krzyżowców w Palestynie i Syrii. W ten sposób wywołali gorzką niechęć między muzułmanami, zachodnimi chrześcijanami i Bizantyjczykami, która doprowadziła do trwającego dwa wieki konfliktu.
Po pierwszej krucjacie miało nastąpić kilka większych wypraw krzyżowych, ponieważ państwa krzyżowców walczyły o swoje istnienie z kolejnymi odradzającymi się państwami islamskimi: Fatymidami, Zangidami, Ajjubidami, a w końcu z Mamelukami, którzy w 1291 r. zniszczyli ostatnią twierdzę krzyżowców w Akrze.
Tymczasem dalej na wschodzie pojawiło się o wiele większe zagrożenie dla cywilizacji islamskiej. Szybko rozwijający się Mongołowie zniszczyli szacha Khwarazmian do 1231 roku, chrześcijańskie królestwo Gruzji upadło w 1239 roku, a Seldżucy zostali pokonani i zmuszeni do wasalstwa w 1243 roku. Do 1258 r. Asasyni z Alamut i szczątkowe pozostałości niegdyś wielkiego kalifatu Abbasydów również zostały podbite. Tylko egipscy Mamelucy byli w stanie ostatecznie położyć kres mongolskiemu postępowi, zwyciężając pod Ain Jalut w 1260 roku.
Na Bałkanach Cesarstwo Bizantyjskie pozostało silne aż do 1204 r., kiedy to Konstantynopol padł ofiarą czwartej krucjaty. Po tym wydarzeniu znaczna część starego imperium została przejęta przez zachodnich krzyżowców i Wenecjan, którzy kierowali całym tym nikczemnym przedsięwzięciem. Bizantyjczycy przetrwali w czterech fragmentach: imperia Trebizondu i Nicei, oraz despotaty Rodos i Epiru. Ostatecznie Cesarstwo Nicejskie odzyskało Konstantynopol w 1261 r., ale potęga Bizantyjczyków została na zawsze złamana i byli oni teraz tylko pomniejszym państwem.
20 kolejnych narodów i frakcji obejmujących południowo-wschodnią Europę i Bliski Wschód od 1040 do 1270 roku. Należą do nich Arabowie (Syria/Irak), Ormianie (Cylicyjczycy), Bułgarzy, Bizantyjczycy (Główne Imperium, także Nikaia, Epiros i Trebizond), krzyżowcy, Cypryjczycy (Królestwo Lusignan), Dailami, Egipcjanie Fatymidów, Gruzini, Ghaznawidowie, Ghurydzi, Hindusi (Radźputowie, inni Hindusi, Muzułmanie), Chwarazmianie, Państwa Łacińskie w Grecji, Egipcjanie Mamelucy, Mongołowie (Ilchanidowie), Peczenidzi, Turcy Seldżuccy, Serbowie i Państwa Syryjskie. Każde z nich ma swój własny historycznie dokładny sztandar.
35 dodatkowych jednostek (11 zupełnie nowych, 24 nowe w Medieval), pozwalających na dokładne odwzorowanie wojsk wszystkich nowych frakcji.
41 dodatkowych list armii, pozwalających na stworzenie historycznie realistycznych armii dla każdej z powyższych frakcji i ich sojuszników w różnych okresach czasu, a także zwiększających całkowitą liczbę list armii średniowiecznych do 146. Dodatkowo armie mogą zawierać kontyngenty historycznych sojuszników. Daje to około sto tysięcy permutacji. Nigdy nie zabraknie ci nowych matchupów do wypróbowania.
8 dodatkowych scenariuszy historycznych obejmujących kluczowe bitwy tego okresu na epicką skalę. Wśród nich Manzikert 1071, Dorylaeum 1097, Ascalon 1099, Sirmium 1167, Arsuf 1191, La Forbie 1244, Homs 1281 i Kili 1299.
Do trybu Szybkiej Bitwy dodano 53 kolejne historyczne pojedynki, zwiększając ich liczbę do 150, które można rozgrywać z każdej strony.
4 dodatkowe kampanie oparte na historii, obejmujące najważniejszych przywódców i konflikty epoki: Alexios Komnenos, Pierwsza krucjata, Manuel Komnenos, Saladyn.
Kampania sandboksowa rozszerzona o wszystkie nowe listy armii, pozwalające na prowadzenie dowolnego narodu (i jego historycznych sojuszników) przeciwko dowolnemu innemu narodowi (i jego sojusznikom) – co daje ponad dwadzieścia tysięcy permutacji.
Moduły bitewne Time Warp rozszerzone o wszystkie nowe listy armii.
—
Legal line: ©2021 Slitherine Ltd. All Rights Reserved. Field of Glory II, Field of Glory II Medieval, Slitherine Ltd. and their Logos are all trademarks of Slitherine Ltd. All other marks and trademarks are the property of their respective owners. Developed by Byzantine Games.