Armored Brigade Nation Pack: Italy - Yugoslavia (PC) klucz Steam

Armored Brigade Nation Pack: Italy - Yugoslavia (PC) klucz Steam

Po II wojnie światowej Włochy zmagały się z negatywnymi wspomnieniami porażek i miernych wyników, długo pracując pod piętnem porażki i niekompetencji. Wojna została wyraźnie odrzucona w konstytucji jako pozostałość przeszłości, o której należy zapomnieć, ale utworzenie NATO oznaczało, że włoskie siły zbrojne zostały szybko zreorganizowane i rozbudowane w zupełnie innych ramach międzynarodowych niż wcześniej. Przygotowując się na inwazję ze wschodu, prawdopodobnie przez Jugosławię, Włochy odegrały ważną rolę na Morzu Śródziemnym. Jednak kultura strategiczna tego kraju, będąca mieszanką realpolitik i tendencji pacyfistycznych, poważnie wpłynęła na jego politykę wojskową.

Włoska armia na pierwszy rzut oka może wydawać się niedostatecznie wyposażona w porównaniu ze swoimi odpowiednikami z NATO. Należy jednak zauważyć, że miała ona bronić dobrze ufortyfikowanego i w większości surowego górzystego terenu na swojej wschodniej granicy. Co więcej, jakość jednostek w całej armii znacznie się różniła. Niektóre były lepiej wyszkolone lub wyposażone, na przykład słynne oddziały górskie Alpini lub wybrane brygady pancerne i zmechanizowane. Niemniej jednak, gracz może nadal odczuwać niedostateczne uzbrojenie lub braki w niektórych aspektach, więc jego siły pancerne, zmechanizowane lub piechota powinny być zawsze wzmacniane przez silne siły wsparcia. Oznacza to również, że należy przywiązywać dużą wagę do mobilności, flankowania i maksymalnego wykorzystania osłony terenu; zapewniając wymagający i dynamiczny styl gry.

Po drugiej stronie ogrodzenia znajdowała się Jugosławia. Położona geograficznie pomiędzy kowadłem NATO a radzieckim młotem, perspektywa inwazji miała na stałe zdominować jugosłowiańskie plany strategiczne. Zwłaszcza od czasu interwencji Układu Warszawskiego w Czechosłowacji w 1968 roku, jugosłowiańska doktryna wojskowa koncentrowała się na połączeniu dużej armii polowej z doświadczeniem partyzanckim z czasów II wojny światowej. Zgodnie z planem, siły zbrojne miały prowadzić konwencjonalne działania wojenne wzdłuż ogólnokrajowego frontu, zyskując czas na mobilizację rezerw i ludności. Niewielkie jednostki Obrony Terytorialnej zaangażowałyby się obok regularnych oddziałów w swoich lokalnych obszarach, kładąc nacisk na mobilność i lekką broń przeciwpiechotną i przeciwpancerną.

Ponieważ parytet uzbrojenia z prawdopodobnymi przeciwnikami, zarówno pod względem jakości, jak i ilości, był trudny do osiągnięcia, Jugosłowianie starali się wykorzystywać ograniczone zasoby obrony narodowej w najbardziej efektywny sposób, rzadko, jeśli w ogóle, marnując nawet najbardziej przestarzałą broń. Jednostki w grze, a także taktyka walki, odzwierciedlają tę strategię. Jugosławia jest bardzo zrównoważoną, wszechstronną siłą, która będzie działać zadowalająco w każdej dziedzinie, ale nie zawsze może się wyróżniać. Dlatego też podejście oparte na broni połączonej jest niezwykle ważne w starciu z siłami dysponującymi przewagą technologiczną. Podczas gdy punktem ciężkości armii jugosłowiańskiej są formacje piechoty, które są bardzo zróżnicowane, logistycznie niewymagające i zdolne do przetrwania, siły pancerne i zmechanizowane z pewnością są w stanie im sprostać.